Ciotka Gertruda nie chce się ruszyć. Chce zostać w domu, gdzie ona i moja matka się wychowały. Nie ma znaczenia, że miasto jest już wymarłe, że wszyscy odeszli, że ona została sama... Chce tam umrzeć. Co za smutna, stara kobieta... woli tkwić tam ze stadem dzikich psów niż z resztą swojej rodziny! Nie mogę znieść tych psów, które ciągle wpuszcza do domu. Wszystkie pełne pcheł i ciągle zaciążone, zupełnie jak ta jej ukochana „Pompon”. Poddaję się. Powiedz swoim dzieciom, żeby nie zapuszczały się do Straży Przybrzeża albo złapią wściekliznę! Albo gorzej, pchły!

Wiedziałam, że coś jest na rzeczy, kiedy ją ostatnio podniosłam! Pompon, moje maleństwo, jest w ciąży! Przygotowałam jej małe i wygodne miejsce w piwnicy. Wygląda na zmęczoną, ale wierzę, że wszystko pójdzie dobrze. Wciąż pamiętam, jak zaopiekowałam się jej matką, wyciągając opiłki metalu z jej potarganej sierści. Jej rodzina jest twarda i udało im się przetrwać znacznie gorsze rzeczy! Przy odrobinie szczęścia pewnie przeżyją też i mnie! Muszę wybrać się na poszukiwania większej ilości misek dla psów. Chcę, żeby były bezpieczne długo po tym, jak mnie już nie będzie!