Çalılıklara girdim. Burası beni gizliyor gizlemesine ama çok fazla çamur var. Bu şekilde her yere ayak izimi bırakıyorum. Dağların yekpare yollarını ve aşağıya düşen taşların dibe çarpma seslerini dinlemeyi özledim. Bataklığa tuhaf bir koku hâkim. İğrenç ve küflü bu koku bana Uluyan Zirve yakınlarındaki imbikleri hatırlattı. Vadi Orman Ucu'na yaklaşmayacağım. Çok hareketli ve suda bakır tadı var... Uğursuzluk seziyorum. En erken vakitte buradan uzaklaşacağım.

Kayalardan tatlı bir sıcaklık geliyor. Bu gece ateş yakmama gerek yok. Onların seslerini, arayışlarını ve ulumalarını uzaktan duyuyorum. Rüzgâr onların deliliğini madenlerden bana sürüklüyor. O madende ne arıyorlar? Çığlıkları sessiz geceyi delip tüm avları kaçırıyor. Çok açım. Vadi Orman Ucu yakınındayken kaynak mı stoklamalıydım? Hayır. Ben o kokuyu çok iyi bilirim. Orası tamamen kan ve ihanet kokuyor. Gerekirse aç karınla gezerim.

Sonunda temiz hava. Polen kokusundan da çürüyen ceset kokusundan da bıktım. Başım dönüyor artık. Günlerdir uyumuyorum. Eğirmenimi Neşe Ormanı tepesinde unuttum unutalı bir türlü gözüme uyku girmiyor. Artık çok uzak... Geri dönemem. Kaçmak zorunda kaldım. Çalılıkların arasında korkunç bir şey yayılıyor. Toprağa köklerini salıyor. Etrafındakilere sarılıp sarmalıyor, sıkıp boğuyor. Karanlığın ortasında, dalların arasında, derinin altında... İki pençeli avcı örümceğinin ipeksi ağı. Şu ana kadar bir şey öğrendiysem o da böyle kâbustan fırlamış yaratıkların insanoğlunun elinin altından çıktığıdır.