Kadimleri tek bir bütün olarak görmüştüm. Gece gökyüzündeki yıldızlar gibi irfan ve Alev'le bağlı ışıktan oluşan bir ağ... Ancak sandığımdan çok daha parçalılarmış. Yanımdaki "yaş" Kadimler, bu Gece Korunağının "göksel" dedikleri ihtiyarlarının elinden çıktığını söyledi. Pus'tan önceki bir dönemde inşa edilmiş ve burada insanoğlunun irfanı kurban ediliyor ve ticareti yapılıyormuş. Alev de güneş de buraya erişemediği için acil durum Kor Kaplarımızdan birini buraya yerleştirebiliriz. Tuzakları kap dolduktan sonra etkinleşecek şekilde ayarladık. Umarım Pus vadiyi doldurduktan sonra bile bu, onu korumaya yeter. Kapıdaki takımyıldızlarına baktığımda çaresiz bir özlem hissediyorum, gökler beni kendine çekiyor âdeta... Yanımdaki gezginlerin yüz ifadelerini idrak edemiyorum ama sessiz kalmalarına da aldanmıyorum. Onlar da benim gibi hissediyor. Yakında tekrar bir Gece Korunağı göremeyecek olmam üzücü. Kadimler, başka bir saklı cennetten bahsetmişlerdi... Kara Batak'ın derinliklerinde, yasaklanmış sandığım topraklarda... Ne kadar bilgi edinirsem o kadar kafam karışıyor... - Kraliçe Jezmina

Hiçbir fırça darbesi, hiçbir melodi ve batan hiçbir güneş bu vahşi doğanın güzelliğiyle boy ölçüşemez. Sarmaşıkların gür yeşillikleri bana evimin kuraklıktan önceki hâlini anımsatıyor. Kadimler yol göstermese kesinlikle kaybolurdum. Rehberlikleri için minnettarım ancak yüreğim arkada bıraktığım tüm dostlarım için sızlıyor... Ne yazık ki bu görev önemli. Sonuçta vazifemiz Bahar Diyarı'na zamanında ulaşamayan her ruh için Kor Kapları Közdiyar çevresine dağıtmak. Kadimler, iş bittiğinde "layık olanlara bir işaret göndermek" istiyor ama neyi kastettiklerini merak ediyorum... Yan yana yürürken bile sırlarını saklama isteğindeler. - Kraliçe Jezmina

Kadimler'in bir zamanlar burada yapılar inşa ettiğini hiç bilmiyordum. Annem Kraliçe Pikemead, Kara Batak'ın sahipsiz bir yer olduğunu söylemişti. Benden sır mı saklıyordu? Ana yapının içine bir kap yerleştirdik ve "layık olanlara bir işaret göndermenin" ne anlama geldiğini öğrendik. Kadimler bir çember oluşturup ellerini göklere doğru uzattı. Biri yabancı bir dilde konuşurken gece gökyüzündeki takımyıldızlar değişti. Yıldızlar önce titremeye, sonra seğirmeye başladı. Gökyüzünün, hepsi yukarıda parıldayıp gözlerimden gelen ışığı bir kaleydoskop gibi yansıtan bin parçaya bölündüğünü gördüğümü düşündüm. Simetrik ve kutsal her şeyin net bir kırılması. Işık, görüşümü bozarken başım dönmeye başladı ve sonrasında uyandığım yerde yere düştüm. Belki de hem annemin hem de benim saklamamız gereken sırlar vardır. - Kraliçe Jezmina