ข้าเห็นเหล่าบรรพชนเป็นแท่นโมโนลิธ เครือข่ายแห่งแสง ส่องประกายราวกับดวงดาวบนฟากฟ้ายามราตรี เชื่อมโยงเข้าด้วยกันไว้ด้วยปัญญาและเปลวเพลิง... แต่มันกลับแตกแยกจากกันกว่าที่ข้าคิด “เจ้าเด็ก”เหล่าบรรพชน ที่ร่วมทางมากับข้าได้อธิบายว่า วิหารรัตติกาลแห่งนี้คือผลงานของผู้อาวุโสของวิหาร นั่นก็คือเหล่า “เอมพิเรียน” นั่นเอง วิหารนี้มีมาตั้งแต่ก่อนชราวด์ และถูกใช้เป็นแหล่งเก็บความรู้ต่างๆ นานาของมนุษยชาติที่มอบให้เป็นเครื่องสังเวยหรือเพื่อเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน ในวิหารไม่มีแม้แต่เปลวเพลิงหรือแสงตะวันส่องถึง ทำให้ที่แห่งนี้เหมาะสำหรับโอ่งเพลิงประทับฉุกเฉินของเราอย่างมาก เราได้วางกับดักไว้ให้ทำงานทันทีที่ภาชนะเต็ม หวังว่ากับดักจะปกป้องมันไว้ได้เมื่อมีชราวด์เต็มหุบเหว เมื่อข้าลากมือตามลายกลุ่มดาวบนบานประตู ข้าสัมผัสได้ถึงความปรารถนาที่สุดใจ ราวกับมีแรงดึงขึ้นสู่ท้องฟ้าเบื้องบน ข้าอ่านสีหน้าของเพื่อนร่วมเดินทางไม่ออก แต่การที่พวกเขาเงียบก็ทำให้ข้าเข้าใจได้ พวกเขารู้สึกเหมือนกัน เสียดายที่ข้าจะไม่ได้เห็นวิหารรัตติกาลที่อื่นอีกในเร็วๆ นี้ เหล่าเหล่าบรรพชนพูดว่ามีที่หลบภัยที่ลับกว่านี้อีก อยู่ลึกลงไปในแบล็กไมร์ มีแผ่นดินกว้างที่ข้าคิดว่าถูกทิ้งร้างอยู่ ยิ่งข้ารู้เกี่ยวกับมันมากเท่าไร ข้าก็ยิ่งเข้าใจน้อยลงเรื่อยๆ... — ราชินีเยซมิน่า

ไม่มีฝีแปรง ไม่มีท่วงทำนอง และไม่มีอาทิตย์ตกคราใดจะเทียบได้กับความงามของผืนป่าเปลี่ยวแห่งนี้ สีเขียวชอุ่มของเถาวัลย์ทำให้ข้านึกถึงบ้านของข้าก่อนฤดูแล้งมาเยือน หากไม่มีเหล่าบรรพชนนำทาง ข้าก็คงพ่ายแพ้อย่างแน่นอน ข้าซาบซึ้งใจกับคำแนะนำของพวกเขา แต่หัวใจข้ากลับเจ็บปวดแทนทุกคนที่ข้าทิ้งไว้ข้างหลัง... โอ้ อนิจจา ภารกิจนี้สำคัญมาก เราได้รับบัญชาให้กระจายตัวโอ่งเพลิงประทับไปรอบ เอมเบอร์เวลเพื่อค้นหาวิญญาณทุกดวงที่ไปยังสปริงแลนด์ไม่ทันเวลาในตอนสุดท้าย เหล่าบรรพชนต้องการ "ส่งสัญญาณไปยังผู้ที่คู่ควร" เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว แต่ข้าสงสัยว่าพวกเขาหมายถึงอะไร... แม้ว่าพวกเขาจะเดินเคียงข้างกัน แต่ก็ยังอยากจะเก็บความลับไว้ — ราชินีเยซมิน่า

ข้าไม่เคยรู้เลยว่าเหล่าบรรพชนเคยสร้างอาคารไว้ที่นี่ ราชินีไพก์มีดผู้เป็นแม่ของข้าเรียกแบล็กไมร์ว่าดินแดนรกร้าง นางเก็บความลับบางอย่างไว้ไม่ให้ข้ารู้หรือเปล่านะ? เราวางภาชนะไว้ในอาคารหลักและเรียนรู้ว่าการ "ส่งสัญญาณไปยังผู้ที่คู่ควร" หมายความว่าอย่างไร เหล่าบรรพชนได้สร้างวงกลมและเหยียดมือขึ้นไปยังสวรรค์ชั้นฟ้า มีคนหนึ่งพูดภาษาแปลกๆ ขณะที่กลุ่มดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนเปลี่ยนไป ในตอนแรก ดวงดาวเริ่มส่องแสงระยิบระยับ จากนั้นก็กะพริบถี่ ข้านึกว่ากำลังมองดูท้องฟ้าแตกออกเป็นพันชิ้นและส่องแสงแวววาวอยู่เบื้องบน สะท้อนแสงจากดวงตาของข้าเองราวกับกล้องสลับลาย การหักเหที่ชัดเจนของทุกสิ่งที่สมมาตรและศักดิ์สิทธิ์ แสงส่องเข้ามาในตาของข้ามากเกินไปจนหัวเริ่มหมุน และข้าก็ล้มลงกับพื้น ก่อนจะตื่นขึ้นในภายหลัง บางทีนี่อาจเป็นความลับที่ข้าและแม่ต้องเก็บเงียบไว้ — ราชินีเยซมิน่า