Bir kere soğuk yürekli, donuk kulaklı bir Tepegöz ile göz göze gelmiştim! Toplanın, size bu kan donduran öyküyü anlatayım! Vorgoth'un sarayında güzel bir melodi çalmıştım, yüreği eriyip çilek şarabı gibi kıpkırmızı olmuştu! Ancak ziyafetin asıl eğlence kaynağı, "evcil" bir Tepegöz'dü! Zincirlerle bağlanmış, domuzumuzu ve fındıklarımızı pişirdiğimiz ateşte kömürlerin üzerinde dans ettiriliyordu! "Zavallı," diye düşündüm, şaraptan başım dönüyordu. Herkes uyurken alkolün verdiği cesaretimi topladım ve Canavar Ustası'nın odasına maymuncukla girdim. Devi özgür bıraktığımda bembeyaz suratıma "Gözüm üzerinde!" der gibi baktı, ardından zindan duvarında bir delik açtı! Tahmin edeceğiniz üzere bir daha kraldan davetiye almadım.

Bunu karalarken kalbim küt küt atıyor! Birileri bunu bulursa hikâyemi şöminenin önünde gençlere okuyup sağlığıma ve cesaretime kadeh kaldırsın! Kayalık bir vadinin uçurumlarını kürek çekerek aştım. Sessizce bir melodi mırıldanıyordum ki çamurlu suyun altından baloncuklar çıktığını gördüm! İlk başta batık hazinelere işaret edebileceğini düşünmüştüm. Belki de yakınlarımdaki alabora olmuş teknelerden biri ölçülemez miktarda hazine taşıyordu. Ne yazık ki yanlış çıkmam hiç uzun sürmedi! Şüphesiz güzel sesime gelen dehşet verici bir Sertçene aniden suratıma atıldı! Gece kadar karanlık, parıldayan sırtıyla gerçek bir ejderan, hatta bizzat bir ejder gibiydi! O dişlerini tekneme geçirdi, ben de hançerimi onun boynuna! Zarar görmeden kurtuldum ancak hançerim kayboldu... ve eski çizmelerim olmadan onu geri almaya çalışırsam çamura saplanıp kalırım! Of, her şey battı. Gerçekten!