Toprak gün ve gün kuruyor. Parmaklarımın arasından parçalanarak kuma dönüşüyor. Alnımdaki boncuk terleri siliyorum. Soluk ve üzgün damlalar tarlayı ıslatıyor. Mahsulleri besleyecek kadar derine ineceklerinden şüpheliyim. Dudaklarım konuşamayacak kadar kuruduğu için sessizce dua ediyorum. Yine de elimdeki azıcık şeyi sunarken bile hafifçe tebessüm ediyorum. Bu tavernayı kendi ellerimle inşa ettim. Bu yüzden dinlenemem veya buradan ayrılamam. Atalarımın yaptığı gibi ben de sonuna kadar bu toprağı işleyeceğim. - Emily Fray

Yapraklar güneşten dolayı yandı. Geçen sene bu zamanlarda meyve vermiş olacak ne varsa şu an küle dönmüş durumda. Toprağı ekebilecek tek kişi benim (o da zar zor). Son yemeği birisine verdim, son ekmeği pişirdim. Artık çorba yapacak su, bardağa koyacak bira yok. Müşteri kalmadı. Sadece güneşten yanmış ve kör olmuş yoksullar var... Bu kuraklık gerçekten de Kadimlerin bir laneti mi? Onları yüzüstü mü bıraktık? Yoksa öfkelendirdik mi? İnancımın sarsılmasına izin veremem. Tek kalan şeyim o. - Emily Fray

Kurtuluş! Mavi Doğu halkı, Kraliçe Jezmina liderliğindeki bir kervan için kazazedeleri topladı. Konuşmasını dinleyip saçlarının rüzgârla uçuştuğunu görünce onun liderliğini takip edeceğimi biliyordum. Bağlılık ve cesaret ateşiyle yeni bir başlangıçların doğru güneş doğmuştu. Kraliçe bir harika. Kararlı ve dayanıklı. Çok güzel ve âdeta görkemle parlıyor. Onun gibi olmayı diliyorum. İnsanlara ilham vermeyi ve yüceltmeyi istiyorum, aynı onun yaptığı gibi. Tavernamı terk etmek çok acı verici olsa da kalbim attıkça ben inşa edeceğim. Büyüyeceğim... Dayanacağım. Kraliçem cesurca yolu gösterirken bunu yapabilirim. - Emily Fray