Artık kışlada değiliz. İş ciddiye bindi. Yeni cephe, hem taze hem dondurucu! Sert bir tavır takınma vakti geldi, yoksa yeni dostum Connor bana sataşacak. Çevremdeki herkes ana vatan için soğuğa göğüs geren gerçek birer asker. Ne heyecan verici ama! Şu anda sadece odun kesip fareleri kovuyorum ama inan bana bu değişecek! Diğerlerinin mancınıkların yanında otururken devasa, kanatlı bir canavardan bahsettiğine kulak misafiri oldum... Ne olduğunu söylemiyorlar ama yakında kendim göreceğim. Gördüğümde de tek bir atışla gözünü deleceğim! Eminim bu Connor'ı etkileyecektir! - George

Uluyan Zirve aniden kükrediğinde Connor'la birlikte mancınıklara mühimmat taşıyordum. Gözlerimi kısıp yükselen dumana baktığımda içinde dumanın kıvrılmasına sebep olan bir şeyin saklandığını gördüm... Gri perdenin ardından çıktığında donakaldım. Herkes çığlık çığlığaydı. Kargaşanın ortasında tanıdık bir ses duydum. "George, kendine gel! Ben ızdırap ateşini yakacağım ve sen de onu vuracaksın!" Connor bir meşale kapıp köprüye doğru hızla ilerledi. Kanatları gökyüzünü karartıyordu. Karanlıkta gözden kaybolurken gölgeler arasında silüeti görünüyordu. Titreyen ellerimle bir ok attım. Sonra iki. Üç... Hepsi ıska. Aldırış etmeyen kanatlı canavar ağzından sıcak, habis bir bulut püskürerek duvarlarımızı eritti. Yükselirken Connor'ı yakaladı. Kendimden geçmeden önce gördüğüm son şey buydu. Eve gitmek istiyorum ama izin vermiyorlar. Artık kışlada değiliz. Bu işin aslı. - George