To stare, zakurzone tomiszcze emanuje cichą nienawiścią, skrępowaną grubymi żelaznymi kajdanami. Co dwa tygodnie, gdy księga znajduje się w pobliżu, grzechot łańcucha wypełnia powietrze o północy, a strony w środku konwulsyjnie się trzęsą. To tak, jakby coś próbowało oderwać się od pergaminu i zmienić atrament w ciało i krew.