Kadimler tarafından yazılmıştı. Tuhaf ve melodik haykırışları, sağır edici boşluğu delip layık ve adaletli olanları gün yüzüne çıkarıyor. Onu okuyamıyorum. Gördüğüm yalnızca bulanık... Korkarım ki mesaj benim için değil. Onu incelemeye çalışıyorum, anlamaya çalışıyorum... ama ne kadar öğrenirsem bir o kadar fazlasını bilmediğimi keşfediyorum. Batık Şehir'i buradan gözlemleyebiliyorum ama tamamen huzur içinde değilim. Birisi araştırmamı yakın zamanda acı veren bir ıslıkla böldü. İlk başta bir leşçi olduğunu sanmıştım ama neyse ki yanılmışım. Belki onlar yıldız mesajının anlamını öğrenirler. Çağrının peşinden giden herkese sesleniyorum: Oklarımı alın ve size rehberlik etmelerine izin verin.

Hatırladığım son şey o uğursuz elastik şeylerden birinden uzanarak daha iyi bir bakış açısı yakalamaya çalıştığım. O ahmak Jeff'in beni ittiğinden neredeyse eminim... çünkü aniden havaya fırlayıp dönmeye başladım. Sonra ayaklarımın üstüne yere düştüm. Ayak bileklerim çatladı ve beni taşıyamadı. Acı bir titremenin tüm vücuduma yayıldığını hissettim... ve bayıldım. Uyandığımda katran lekeleriyle kaplıydım... Damlaları suratımdan sildim ve Jeff'e bağırdım ama fayda etmedi. Belli ki peşimden atlamış ancak birikintiye düşmüş. Kalın, boş kafasını katrandan kaldırmıyor... Hak ettiği de buydu. Bileklerimle ilgileneceğim ve ayaklarımı hareket ettirebildiğim an buradan ayrılacağım.

Onlar beni yakalayamadan kaçıp kurtulmak zorundayım. Ancak düşüncelerimi kaybedip duruyorum. Kafamdan çıkıp geceye karışıyorlar. Unutup gideceğim ama bu şeyi unutamam. Bu yüzden çabucak yazıya dökmeliyim! Arkamızdaki mağara çöktü. Molozları ve tozları, düşen taşları, acıyı, baş ağrısını hatırlıyorum. Canavarlar geceleyin, dolunay varken beni kardeşlerimden ayırdı. Ancak bu şey eve dönmemize yardımcı olacak, kurtulmama yardımcı olacak. Vukah'ların bunu nasıl yaptığını hatırlarsam ben de yapabilirim. Vukah'ların bunu yaptığını parmaklıkların arasından gördüm. Evet, bir kafesteydim. Çünkü beni buraya geceleyin dolunay varken sürüklediler. Yoksa hilal miydi? Sanırım başımı vurdum. Taşlar kafama çarptı ve şimdi buradayım. Neden olduğunu hatırlamıyorum. Onlar beni yakalayamadan kaçıp kurtulmak zorundayım.

Bu çalılıkların arasında gizli, harabelerle dolu unutulmuş bir diyar! Şu tasarım meraklısı yeğenim bunu görse tek gözünü dört açardı! Kökeni bilinmeyen bu taşların kesimi basit olduğu kadar kusursuz. Bu... armağanları yerli Vukah kabilesi mi üretti? Öğrenmek için yerimde duramıyorum! - Braelyn

Ne şahane bir gizli tapınak! Bu oda tozlu ve içimde kötü bir hisse sebep oluyor ancak girişi epey ilgimi çekti... Kadimler bu akılalmaz derecede devasa kapıları kendi türleri için mi üretti? Yoksa kökenleri Kadimlerden de mi eskiye dayanıyor? Çağlar önce burada yaşayanlar... çok uzun falan mıydı? Uzunlar fazla abartılıyor. Tıknaz ve kısa bir kral çok daha hoşuma gider. Öyle bir yapıyla ailemizin geri kalanına mükemmel uyum sağlardı. - Braelyn

Ne şamata ama... Sadece duvara yaslanıp dinlenmek istemiştim ama bir şekilde gizli bir kapıyı açan bir düğmeye basmış olmalıyım! Ne kadar da yepyeni, çarpıcı, şaşırtıcı ve hayret verici bir mekanizma! Sıradan kapılar yeterince ilginçken gizli kapılar çok daha ilginç! O kadar şeyler ki... Süslü. İşçiliği, hayır, zanaatkârlığı muhtemelen içinde sakladığı hazinelerden daha fazla ilgimi çekiyor. Yeğenim mutluluktan havalara uçardı. Belki de ona kara kalem bir taslağını göndersem bunu taklit edebilir... - Braelyn