Göksel Âlimimiz giderek yaşlanıyor. Adımları yavaşladı, eskisi gibi Gece Korunağı'nı gezemiyor. Yıllardır bize yol gösteriyor, yıllardır ona adak sunuyoruz ama son zamanlarda şüphe duymaya başladık. Kadimler geri dönmedi. Yirmi iki koca yıl geçti. Başta bu eksikliği kutsal görmüştük. Şimdi bizi terk etmişler gibi hissediyoruz. Bugün Kadimlerin yalnız bıraktığı, kararı yalnız başına vermek zorunda kalan Âlim, nihayet halefini seçti. Kendi oğlunu. Hiçbir tören yapılmadı, hiç kimseye danışılmadı. Kulaktan kulağa öğrendik âdeta. Çocuğu daha görmemiştik bile. İhtiyar değil, bir şey değil. Yalnız başına Korunak'a hiç girmemiş. Bazısı boyun eğdi, eski geleneklere hürmet etmek istedi fakat çoğunluk dimdik durdu. Şüphe dolu bakışlarla oğlanı izlediler. Gerçekten sonumuz bu mu? Bir daha asla Kadimleri görememekten korkuyorum.