Yakınmayı bırak da iyi dinle. Alev'in beni tekrar kutsamasını ve bu laneti kaldırmasını sağlamak için bir planım var! Önce güzel bir maltız, bir avize ve bir sürü mum yapmamız gerek. Sonra çocukken yeterince süt içmemiş, zayıf bir eleman bulacağız. Ardından onu paramparça edeceğiz. Son olarak zayıf, incecik kemiklerini kutsal sunak olarak ateşe atacak ve Alev bizi affedene kadar DANS EDECEĞİZ! Şarkı da söyleyebiliriz ama bildiğim tek şarkı "Pikemead'e Ağıt". Ozan Val'den öğrendiğin şarkı varsa sen de söylersin!

Salonlar çok sıkıcı duruyor... Kim demiş ebedî keder göz yormak zorunda diye? Etrafı biraz süslesek kime zarar gelir ki? Aklıma bir fikir geldi. Kemikten oluşan bir taht. Düşünsene... Korkunç. Tehditkâr. Gotik. Evet, biraz abartı gelebilir ama... Düşmanlarının kalıntılarının üzerinde rahat rahat oturmak mı, yoksa gösterişsiz olmak mı? Harika bir fikir. Keşke iç mimar olsaymışım. Ölü olmasaydım bir de...

Annem burada olsaydı avizeyi yakar, her köşeye mum koyar, eskimiş kitapların tozunu alır ve bana masal anlatırdı. Yumuşak sesi kulağa müzik gibi gelir, karanlık odayı mum ışığı gibi doldururdu. Onu elle dikilmiş safran boyalı turuncu yorganımın altında saatlerce dinlerdim. Şekerli papatya çayımı yudumlar, huzurla uykuya dalardım. Ancak annem burada değil. Karanlık, benim yeni evim.