Hep bu gözcülük işinin dünyanın en sıkıcı işi olduğunu düşünmüştüm. O kadar yanılmışım ki... Uzakta, rüzgârların arasında sürünen bir şey görüp duruyorum. Pustan ve sisten net görülmüyor. Vadideki mezarın yakınlarında olduğundan yine bir Hortlak olduğunu düşünmüştüm. İskeletimsi ve kırılgan, amaçsız bir kukla... ama tam öyle de değil. Her gece bana bakıyor. Göremiyorum ama hissediyorum. Yarı canlı ve yarı ölü... Belki Koflar Günü için öte taraftan gelen bir ziyaretçidir. İstifa mektubum çoktan gönderildi. Sıkıcı işlere dönmek için sabırsızlanıyorum.