İtiraf ediyorum, kardeşimin bana en çok ihtiyaç duyduğu anda onu yüzüstü bıraktım. Zaten durumu kötüydü ama bir sebepten ötürü daha da kötü oldu. Birden gözlerimi yerinden sökmeye çalıştı. Yemek yemedi hiçbir türlü. Annemin çorbası buz gibi deyip kâseyi kırdı. Sanırım bu bir yardım çağrısıydı. Günlerce ortalıkta yoktu, sonra birden gecenin köründe yatak odamızda belirdi ve beni bir fısıltıyla uyandırdı. "Yeni evimde güçlü olanlar hayatta kalıyor. Senin için güçlü olacağım. Kederli bir ses bana sesleniyor. Birisi, bir yaratık, beni öldürmek istiyor. Beni yutup adımı ve çehremi çalmak istiyor. Beni özgür bırakmak istiyor." Şaşkınlık içinde ne demek istediğini sordum. "Sen uyu" diye cevapladı... Ben de uyudum. Kardeşim Alden'ı bir daha da görmedim.