ขอสารภาพว่าข้าทำให้น้องชายผิดหวังในยามที่เขาต้องการข้าที่สุด เขาสุขภาพไม่ค่อยดีอยู่แล้ว แต่บางอย่างทำให้ร่างกายเขาแย่ลงอีก อยู่ๆ เขาก็พยายามจะควักลูกตาข้าออกมา ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน บ่นว่าซุปของแม่เย็นเป็นน้ำแข็งแล้วก็ทุบจนชามแตก ข้าว่านั่นคงเป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือนั่นแหละ หมอนั่นหายหัวไปเป็นวันๆ จนกระทั่งกลับมาโผล่ในห้องนอนของเรากลางดึก เขาปลุกข้าตื่นด้วยเสียงกระซิบว่า "ที่บ้านใหม่ของข้า หากไม่ฆ่าก็ไม่อาจรอด ข้าจะเข้มแข็งเพื่อเจ้า สุ้มเสียงชวนโศกาเรียกหาข้า มีคนหรืออะไรบางอย่างต้องการสังหารข้า สวาปามตัวข้า แล้วขโมยรูปลักษณ์และชื่อของข้าไป มันต้องการปลดปล่อยข้าเป็นอิสระ" ข้ายังมึนๆ อยู่ แต่ก็ถามไปว่าเขาหมายความว่าอะไร แต่เขาตอบเพียงว่า "นอนต่อเสียเถิด"... แล้วข้าก็หลับไป ข้าเห็นหน้าอัลเดนน้องข้าเป็นครั้งสุดท้ายก็ตอนนั้นแหละ