Olric, dünyayı hep farklı görürdü. Benim tehlike gördüğüm yerde o harikalar görürdü. Bir de o bitkiler var ya o bitkiler... Muzır Sarmaşıklar işte. Dibine kadar zehirliler, ne görürlerse ateş ediyorlar. Beni buraya kadar sürükledi, çocuk gibi kıkırdıyordu. İlk defa bu kadar sarmaşığı aynı yerde görüyormuş. Sonra "izle bak ne yapıyorum" dedi ve sarmaşığın karşısına geçti. Bitki, tam kafasından vurdu onu. Hiçbir şey olmamış gibi kahkaha attı. Kafayı yediğini düşündüm o an ama... iyi duruyordu. Hatta iyiyi geçtim, daha iyi görünüyordu. Ben de denemek istedim. Cidden deneyecektim... Cesaretimi toplayamadım. Belki korkak biriyimdir.