โอลริกมักมองโลกในแง่ที่แปลกประหลาดเสมอ อะไรก็ตามที่ข้ามองว่าเป็นอันตราย เขากลับมองว่ามันน่าพิศวง โดยเฉพาะพวกพืชบ้านั่น พืชเถาวัลย์ดุร้าย พืชอันตราย เต็มไปด้วยสารพิษ แล้วยังพ่นอะไรออกมาไม่รู้ พ่นอย่างไม่เลือกหน้า เขาลากข้ามาถึงที่นี่ ยังยิ้มร่าเริงอย่างกับเด็กได้อีก เขาบอกว่าเขาไม่เคยเห็นมันอยู่เกาะกลุ่มกันมากขนาดนี้มาก่อน บอกให้ข้าดู แล้วเขาให้ต้นหนึ่งโจมตีตัวเอง โดนหัวเลย เขาขำอย่างกับมันเป็นเรื่องเล่น ข้าก็นึกว่าเขาบ้าไปแล้ว แต่เขาก็ดู... ปกติดี ดีกว่าปกติซะอีก เหมือนว่าเขาได้อะไรบางอย่างจากที่โดนโจมตี ข้าก็คิดจะลองบ้าง ข้าคิดจริงๆ แต่ทำไม่ลง ข้าอาจจะขี้ขลาดก็ได้