Yeni bir gün, yeni bir ben! Albaneve Tepeleri keşfim iyi başladı! Dağların bu tarafındaki hava içimi ferahlatıyor. Ayrıca grubumu ve kopuzumu geride bıraktığım için yük olmadan seyahat edebiliyorum. Hatta bu terk edilmiş gözcü kulesini keşfettim ve birkaç eski zırhın yanı sıra sıcak tutan iç çamaşırları buldum! Bunlar sayesinde beni bekleyen yolculuk için hazırlıklı olacağım... Bir de zırhla tıpkı bir kuzeyliye benziyorum! Bir devriyeye yakalanırsam kaybolmuş bir asker gibi davranırım. Böylece belki kanım dökülmez ve bir gün daha hayatta kalırım! İlham verici sözler... Belki bir kalem bulup bunu not etmeliyimdir... Artık şarkı yazmıyorum ama eski alışkanlıklar kolay bırakılmıyor!

Tam da korktuğum gibi bir devriyeye rastladım ancak şans bir kez benden yanaydı! Onlara ellerimdeki senelerce kopuz çalmaktan oluşan nasırları göstererek birliği kereste departmanından olduğuma ikna ettim. Yuttular! Bana "Er Loft" diyorlar. Sahte bir isim kullanmakla uğraşmadım. Nasıl olsa beni müzik geçmişimle tanımazlar diye düşündüm. Kuzeyin uç noktalarında müziğe izin veriliyor mu ki? Kim bilir? Ben kuleyi onarmakla görevlendirildim ama bu güzel manzarayı bulmak için işten kaçtım. "Yankı!" diye bağırdığımda dağlar çağrımı hafif bir yankıyla yansıtıyor. Gerçekten de hayranlık uyandırıcı. Bu dağların daha nesi var görmek zorundayım. Belki amirimden beni başka bir yerde görevlendirmesini isterim.