Bu mezar, öldükten sonra cesedini gömecek bir ailesi olmayanlara adanmıştır. İsmi, cismi, geçmişi, vasiyeti bilinmeyen kayıp ruhların mezarıdır. Toz olup giden, geride irfan ve ihtişam yerine kül bırakan ihtiyarların... Maceralarının şiirini okuyacak, gözyaşlarını kurutacak yoldaşları olmayan gezginlerin... Gülüşleriyle gökyüzünü aydınlatamadan nefesleri kesilen evlatlarımızın... İsimlerini aklımıza kazıyacak, sonsuza dek yanımızda taşıyacağız. Yüklerini sırtlanacak, gerekirse yorulup bitkin düşeceğiz. Kaybettiğimiz herkesi anacak, geçmişin kederini yeniden yaşayacağız. Kanayan yaralarımızın acısını hissedecek, gerekirse yeni yaralar açacağız; acımız nüksedecek, her dolunayda tefekkürde boğulacağız. Bu hatıralar canımızı yakacak fakat biz yine de bu ruhlara yüreğimizde yer vereceğiz. Zira hiçbir acı, nuru karanlığa bürünen bir ruhun verdiği acıdan daha keskin olamaz.

Göklere uzanan sayısız el Büyük bir keder, büyük bir bedel Derin bir anlam, sayısız hatırat Hiçliğin boğazına dolanan sonsuz bir halat