Selam Davis, umarım iyisindir. Acil bir isteğim olacaktı. Mağaranın arkasındaki dağdan gelen bir keşiş var, tanıdın mı? Garip bir ihtiyar. Hep kürk giyiyor, ametistle malzeme takası yapıyor hani. Bugün yine uğradı ama bu sefer baharat, ot veya sebze istemedi. İlaç istedi ama elimizde kalmamıştı. Elindeki koca ametist torbası bile bunu değiştiremezdi. Yeni stok geldiğinde onun için birkaç tane ayırabilir misin? Askerlerimize öncelik veriyoruz, evet ama ihtiyar çaresiz duruyordu. Biz yine de ayıralım ona. Tekrar uğrarsa veririz. Uğrayabilirse daha doğrusu. Yol uzun, kemikleri kaldırmayabilir.

Bir gün daha geçti. Yağan kar yüzünden ortalık sessiz, yüreğim her attığında daha da ağrıyor. Her gece, bir öncekinden daha soğuk geçiyor. Keşke yanımda olsaydın da beni ısıtsaydın. Amelie, bugün sandalyen kırıldı. Tamir edeyim dedim ama belim elvermedi. Çöpe atmayı da kendime yediremedim. Orada öylece duruyor, hiçbir işlevi yok. Yalnızca geçmişi bana hatırlatıp ruhuma zarar veriyor. Rezil bir gün gerçekten. Burada olsaydın yüzümü güldürürdün. Seni bahçede, o çok sevdiğin mor çiçeklerin orada bulurdum. Saçların çiçek yaprakları gibi rüzgârda dalgalanırdı. Beni fark ettiğinde arkanı dönerdin; gözlerindeki nur, yorgun ve ihtiyar yüreğimi aydınlatırdı. Seni bu leylaklar gibi hatırlamak istiyorum. Kış çiçeklerini gördüğümde aklıma sen gel istiyorum. Kırık bir sandalye bana seni hatırlatsın istemiyorum. Olmuyor işte. Her yerdesin. İyiliktesin, kötülüktesin. Yine de seninle birlikte buralardan kaçma fırsatını bana verseler kaçardım. Ne olursa olsun daima seni seçerdim minik ametistim benim.

Aldığım her bir nefeste, döktüğüm her bir gözyaşında, gördüğüm her bir rüyada seni düşünüyorum.