ยิงได้แม่นมาก! นกร่วงหล่นลงมาอย่างไร้การควบคุม พร้อมส่งเสียงร้องจิ๊บๆ กรงเล็บของมันกำอะไรไม่รู้อันเล็กๆ แน่นมาก... มันคือจดหมาย! ถึงกับต้องใช้แรงแงะมันออกมา เชื่อไหมล่ะ?

ถึงพี่ชาย: ใจเย็นลงก่อน ข้าปลอดภัยดี นักธนูเทียบความเร็วของข้าไม่ได้หรอก และการป้องกันของหน่วยลาดตระเวนชายแดนก็เต็มไปด้วยช่องว่าง ข้ารอดจากฮาวลิ่งไพก์มาได้และไปถึงรีเวลวูดก่อนที่กองทหารจะมีโอกาสระดมพล ลอร์ดวอร์กอธเป็นบ้าไปแล้ว ทาเลียน จิตใจของเขาพ่ายแพ้ให้กับชราวด์! เขาโกหกเรา กษัตริย์กอร์แมนเดอร์ไม่ใช่ภัยคุกคาม! ข้าสู้เพื่อสิ่งนี้ไม่ได้ รอยแผลเป็นของข้าก็พิสูจน์ได้ ข้าภูมิใจที่มีมัน ข้าได้ทำสิ่งที่ถูกต้อง มาเถิด โบกมือลาสงคราม หันหลังให้กับเรื่องทั้งหมด ข้าคิดถึงเจ้า ชอร์ตสแต็ค — อธาลัน

มีการต่อสู้เกิดขึ้นที่สะพาน ข้ารู้ว่าเจ้าต้องอยู่ที่นั่นแน่นอน! ข้าเห็นความหวาดกลัวปรากฏอยู่ในดวงตาของคนที่หนีไป "ชราวด์" พวกเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา "ชราวด์ปกคลุมอยู่ทั่วทุกสารทิศเลย" แต่กองกำลังวอร์กอธยังคงต่อสู้ต่อไป ช่วยบอกข้าทีว่าเจ้าสูดมันเข้าไปหรือเปล่า? ยังอยู่ในนั้นไหม น้องพี่? ยังสั่งการกองทัพอยู่เหรอ? เมื่อดวงอาทิตย์ลอยขึ้นอยู่จุดสูงสุดบนท้องฟ้า ข้าก็มองดูหุบเขา แต่ไม่เห็นความเคลื่อนไหวใดๆ เลย พอเอาหูแนบพื้น ก็ไม่ได้ยินเสียงรองเท้าบูตหนักคู่นั้นกระทบกับพื้น หากเจ้ายังอยู่ในนั้น ช่วยให้ส่งสัญญาณให้ข้ารู้ที ทาเลียน ข้าจะพาเจ้าออกมาโดยอุ้มเจ้าไว้บนหลัง ให้เหมือนวันเก่าๆ เลย — พี่สาวของเจ้า อธาลัน

ผู้พิทักษ์แดนเหนือ ลอร์ดวอร์กอธผู้เป็นปฏิปักษ์ที่โง่เขลาและวิกลจริต เจ้ามันบ้าที่เพ้อพกเรื่องการเป็นผู้นำ! ข้าอยากให้รู้ไว้ว่าการทำตามคำสั่งของเจ้าทำให้ฉันป่วย และข้าต้องชดใช้มันด้วยเลือด ไม่มีกองทัพใดจะปกป้องเจ้าได้ ข้าจะข้ามทุกช่องเหว ไต่ภูเขาทุกลูก เตรียมพร้อมรับความหนาวเย็นอันขมขื่น ข้าจะผลักดันตัวเองให้เกินขอบเขตความสามารถทางกายภาพของมนุษย์เพื่อตามหาเจ้า และเมื่อข้าทำ เป้าหมายของข้าก็จะเป็นจริง ข้าสาบานด้วยเกียรติของพี่ชายของข้า

ใต้สะพานเก่าแก่แห่งนี้มีธนูคันหนึ่งอยู่ท่ามกลางซากศพจากสมรภูมิ มันต้องเป็นของผู้บัญชาการผู้อับโชคที่ตกเป็นเหยื่อของชราวด์แน่นอน