เหล่าบลูเจย์ไม่โผบินอย่างสบายใจบนฟ้าอีกต่อไป มีอะไรบางอย่างกำลังเปลี่ยนไป กลุ่มแก๊สและฝุ่นล่องลอยมาหาพวกเรา พัดพาขึ้นมาจากเหวลึกราวกับคลื่นทะเล เรียกกันว่าชราวด์ มันนำพามาซึ่งโรคภัยและความทุกข์ทรมาน เปลี่ยนผืนดินและผู้คน ข้าต้องทำความเข้าใจความบ้าคลั่งนี่ให้ได้ แต่การจะคิดค้นวิธีแก้จะต้องเป็นไปได้ยากแน่เมื่อพวกทหารตัดสายอุปทานไปแบบนี้ — บัลทาซาร์

พวกมันกลืนกินไพก์มีดส์รีช แถมฆ่ากษัตริย์กอร์แมนเดอร์ด้วย กองทัพบ้าคลั่ง ผิวซีดเผือด นำโดยวอร์กอธ ผู้พิทักษ์แดนเหนือ เคลื่อนพลอย่างเหนื่อยหน่าย โดยแทบจะไม่มีปัญญายกเท้าขึ้นเหนือพื้นที่เปื้อนเลือดแล้ว พวกมันพยายามดิ้นรนลากสังขารผ่านหุบเขาของเรา และผ่านอากาศพิษ ข้ารู้มาตลอดว่าน้ำอมฤต จะหว่านเมล็ดพันธ์แห่งความแคลงใจใส่เรา ข้ามองไปที่หอคอยแหลมเก่าแก่ บนท้องฟ้า... ไม่วิ่งหนี ไม่หลบซ่อน เราต้องอดทนให้ได้ — บัลทาซาร์

ชราวด์กลืนกินสิ้นทุกสิ่ง ไม่เว้นแต่พวกเรา ในความสลัวพวกเราเลือนหาย สูญไปและกลับกลายอยู่ในทะเลแห่งสนธยาสีฟ้าคราม ข้าไม่เคยต้องเผชิญกับความเจ็บป่วยหรือคำสาปที่เลวร้ายเท่านี้มาก่อนเลย หมอกนั่นแผดเผาดวงตาและปอด แต่กลับไม่สังหาร มันแพร่กระจาย มันควบคุม มันกลืนกินเราอย่างช้าๆ จนเหลือแต่เปลือกภายนอก ไม่มีทางรักษาได้ มีแต่พลังแห่งเปลวเพลิงเท่านั้นที่จะหยุดไม่ให้ชราวด์เลวร้ายลงได้ — บัลทาซาร์