Modrosójki nie latają już beztrosko. Coś się zmienia. Leci ku nam mgławica z otchłani, niczym fala przypływu. Nazywają ją Mgłą. Niesie ze sobą choroby i cierpienia, odmienia ziemię i ludzi. Muszę zrozumieć to szaleństwo, lecz znalezienie leku nie będzie łatwe, gdyż żołnierze odcięli linie zaopatrzenia. Balthazar

Zajęli Zakątek Pikemead. Zabili króla Gormandera. Armia chorowicie bladych szaleńców, którzy ledwo unoszą nogi nad skrwawioną ziemią. Włóczą się przez nasze doliny, pośród miazmy, dowodzeni przez szalonego Strażnika Północy, Vorgotha. Zawsze wiedziałem, że Eliksir spowoduje kiełkowanie ziarna nieufności. Patrzę na pradawną iglicę na tle nieba... nie ma ucieczki ani kryjówki. Balthazar

Mgła połyka wszystko, nawet nas. Giniemy w zmierzchu, nikniemy i przekształcamy się w morzu chabrowej ciemności. Nigdy nie napotkałem tak ciężkiej klątwy, tak poważnej choroby. Opary wypalają oczy i płuca, lecz nie zabijają. Rozprzestrzeniają się. Mamią. Kąsają nas powoli, pozostawiając puste skorupy. Nie ma na to lekarstwa. Jedynie moc Płomienia potrafi powstrzymać Mgłę. Balthazar

Myślę, że Mgła składa się z zarodników. Maleńkich fragmentów, które rozprzestrzeniają się w powietrzu... a teraz są silnie skoncentrowane. Przyczepiają się do dróg oddechowych, oczu, skóry i futra. Są wszędzie. Grzyby uwalniają te zarodniki, gdy tylko się ich dotknie, lecz ich korzenie mogły rozrosnąć się już dawno temu... Przebudziliśmy drzemiącą w sercu ziemi chorobę, gdy zbudowaliśmy pierwszą studnię Eliksiru i wydestylowaliśmy pierwszą jego porcję. Tajemniczy wędrowiec otworzył bramy, wpuszczając do środka zagładę. Balthazar

Nawet wśród Mgły i wojny jest światło. Przebłysk. Iskra nadziei. Przemówiła do mnie grupa Pradawnych... Po raz pierwszy w epoce protestów, zamilkli. Zamierzają zbudować „krypty żaru” które pozwolą pradawnemu Płomieniowi zamieszkać w ciałach ludzi. Ciało, dusza i Płomień... śmiertelna istota zrodzona z ognia, zdolna do przegnania Mgły. Miejmy nadzieję, że rozpoczniemy w ten sposób nową erę. Balthazar