จนป่านนี้ก็ยังไม่มีอะไรให้กินหรือเสิร์ฟ มีแต่กระดูก เศษซาก และน้ำซุปเปล่าๆ... เมื่อไหร่เราจะได้ตาย เสียที? นักเดินทางคนใหม่มาถึงในสภาพหิวโหยและเหน็ดเหนื่อย นางไม่อยากให้ข้าเอากระดูกออกจากสตูว์ของ นาง มีความโกรธที่ยังไม่ปะทุ ซึ่งปนเปกับความมุ่งมั่นอันดิบเถื่อนราวกับหมาป่าที่หิวโซ ฉายแววอยู่ใน ดวงตาคู่นั้น ข้าเสนอห้องให้นางค้างคืน แต่นางส่งเสียงฮึดฮัดปฏิเสธกลับมา จากนั้นก็เดินเข้าไปในป่า ทางเหนือเพื่อนอนบนพื้นแข็งอันหนาวเย็น ด้วยดวามที่ดูเป็นคนป่าเถื่อน... ป่าอาจเป็นที่เหมาะสมกับนางแล้วก็ได้

ข้าตื่นเพราะกลิ่นเลือดเพิ่งสาดสดๆ พอมองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นว่ากวางวิเศษ 2 ตัวถูกนักล่าฆ่าไปไม่นานนี้ การฆ่าคงไม่ได้ยากนัก แต่เหยื่อเจ็บปวดแน่นอน ตอนแรก ข้ากรีดร้องด้วยความตกใจ... แต่แล้วก็ตระหนักได้ว่า กวางวิเศษ 2 ตัวเท่ากับซี่โครง 8 ที่ หรืออาจทำไส้กรอกได้สัก 10 - 12 อัน พุดดิ้งเลือดเป็นของหวาน สตูสักหม้อ! แบบนี้กินกันได้ทั้งหมู่บ้านแน่ ต้องขอบคุณเหล่าบรรพชนเลยนะเนี่ย!