Hücreler sadece kirletmiyor, soğuruyorlar da. Doğal maddeyi yıkıp yeni bir şeye dönüştürüyorlar. Bu sayede enerji ve büyüme çemberi oluşturuyorlar. Çözmem lazım... Pus Sporları ile daha çok deney yapıp tam olarak nasıl işlediğini öğrenmem lazım. Burada olmak köylülerle olmaktan iyidir. Onlar enerjimi tüketiyorlar. Kara Kazan içindeki sıvı dönüp duruyor. Döndükçe çözüyor ve yiyor... Değiştiriyor. Bir keresinde o dönerken ben ona bakakaldım. Sonra birden bana geri baktığını hissettim. Yaşlandıkça bunamaya başladım sanırım ya da yalnızlıktan oldu. - Ikora

Aklımı kaçırdım. Farkındayım. Yıllarca tek başıma kalmak aklımı yitirmeme sebep oldu. Boşluk. Kursak. Kara Kazan içinde, sallanıyor, bekliyor. Dönüyor. Tatlı ve bozuk kokusuyla bilincime perde indiriyor... Beni çağırıyor. Fısıldıyor. Ne dediğini anlamıyorum ama... O biliyor. Boş olduğumu biliyor. O da boş. Aç. Benziyoruz aslında. - Ikora

Kursak adımı sayıklarken açlıktan kıvranıyordu. Benim gibi o da yalnız ve hasret kalmış. Bir seçeneğim yoktu ve o da bunu biliyordu. Jilet kadar keskin dişleri arasında sıkıştım. Kenarlarım kesildi ve ayrıldı. Dönerek dilinin altına kaydım. Ben onun sıcaklığında boğulurken beni içerde tutuyor. Biz aynıyız, biriz. Neden etim boş? Bir çukur. Ben bir çukurum. Boş ve aç Ben bir hiçliğim, yokluk, boşluk Az, çok, hepsi Sonsuzluğun kendisi