Seçim günüydü. Kadimler günbatımında geldiler; hepsinin sırtında pelerin vardı, altın miğferleri suratlarını saklıyordu. Benim oğlan Ethan, pür dikkat izliyordu. Bulmaca sorulduğunda daha kimse soruyu idrak edemeden o cevap verdi. Kadimler bile bu kadar hızlı yanıt aldıkları için şaşırmış gibilerdi. Benim oğlan hep farklıydı. Sakindi, meraklıydı, kılıçla kalkanla uğraşmazdı, usluydu. Diğer çocukları dizleri yaralı eve dönerdi, o aklında sorularla. Diğer anneler ona hayalperest derdi, "Kitap okuyarak ev mi geçindirecek bu!" derlerdi. Ancak ben, gerçek potansiyelini görmüştüm. Bu gün, Kadimler de bu potansiyeli gördü. Onu bir "Göksel Âlim" yaptılar. Çok yegâne bir pozisyon. İrfanın, hakikatin muhafızları.. Şimdi ismini fısıldayıp ona hürmet ediyorlar. Bir zamanlar onunla dalga geçenler bile şimdi önünde diz çöküyorlar. Ancak benim umursadığım, bu şan şöhret değil. Benim umursadığım gözlerindeki ışık, Gece Korunağı'na doğru attığı her bir adımdaki kararlılık. Artık bir âlim olabilir ama benim gözümde daima meraklı bir çocuk olarak kalacak. O kadar gurur duyuyorum ki onunla...