Çocuğum için endişeleniyorum. Güzel bir hayat yaşasın diye çok çaba sarf ettim. Savaş, ölüm görmesin diye... Çocukluğun verdiği efelenme ihtiyacından mıdır, babasının yolundan gitme isteğinden midir bilmiyorum ama bu mütevazı hayatımız ona yetmiyor. Asker olma hayalinden vazgeçmiyor... Bu maalesef tam bir kâbus aslında. Keşke yerinde durup dükkânı devralmayı kabul etse. Daha iyi, en azından daha uzun bir hayat yaşayacağından eminim!