นั่นแหละ วงฮันนี่ดิสว์ของข้าไม่มีอีกแล้ว... เราแยกทางกันหลายครั้ง แต่มีบางอย่างบอกข้าเมื่อคืนนี้ว่ามันเป็นครั้งสุดท้าย สิ่งที่แย่กว่านั้นคือไอ้เวรพวกนั้นที่โรงเตี๊ยมไม่ยอมให้ห้องข้าหลังจากที่เพื่อนร่วมวงที่แสนดีของข้า เดาว่าคงเป็นอดีตเพื่อนร่วมวงไปแล้ว ทำให้ที่นี่ยุ่งวุ่นวายในขณะที่ทะเลาะกัน ฮาร์เปอร์กับแดเนียลไม่เคยลงรอยกัน แต่นี่... นี่เป็นเรื่องอื่น ข้าน่าจะพยายามหยุดฮาร์เปอร์ไม่ให้พุ่งไปที่ปราการนั้น แต่ข้ายุ่งมากกับการหลบหลีกของแดนจนแทบไม่มีสมาธิกับสิ่งอื่นเลย ยังไงซะ ข้าไม่มีวงดนตรี ไม่มีเงินจ่าย และไม่มีเตียง บาร์เทนเดอร์ยังดูถูกข้าด้วยซ้ำ ข้าเอง! ไมล์ส ราปอร์! พวกเขาไม่รู้เหรอว่าข้าเป็นอัจฉริยะด้านดนตรี ช่างเถอะ พรุ่งนี้ข้าจะออกเดินทางอีกครั้ง เดาว่าข้าไม่จำเป็นต้องพกขลุ่ยไป บางทีข้าอาจจะกลับไปเป็นช่างทำรองเท้าก็ได้

ข้าซื่อเหลือเกินที่อยากให้วงแตก การเดินทางคนเดียวมันยาก ข้าไม่มีใครอยู่ข้างๆ เพื่อกันไม่ให้พวกขี้เมาพวกนี้มายุ่งกับข้า! ข้าไม่ใช่ไซเรนหรือของเล่น! ข้าแค่อยากจะเล่นดนตรีอย่างสงบ! ถ้าไอ้เพี้ยนแดเนียลผู้ถูกสาปนั่นไม่รบกวนผู้ชมของเราที่โรงเตี๊ยมด้วยการทำฟันกระจายไปทั่วในช่วงพักล่ะก็... เขาใช้กลอุบาย "คำสาป" มากเกินไป... ถ้ามันยังเป็นแค่กลอุบายอยู่ล่ะก็ ถึงเวลาแล้วที่จะสร้างแบรนด์ใหม่ "ฮาร์เปอร์นักเล่นฮาร์ป" ทำให้เห็นภาพลักษณ์ทรงเสน่ห์อันโดดเด่นที่ข้าไม่อยากได้แล้ว ข้าไม่ควรปล่อยให้พวกเขายัดเยียดภาพลักษณ์นี้ให้กับข้า... ข้าหลงทางเมื่อไหร่กัน ข้าเคยร้องเพลงและเต้นรำเพื่อความสนุกสนาน ไม่ใช่เพื่อเงินหรือเพื่อยกระดับวงดนตรีธรรมดาๆ... และข้าไม่ชอบเล่นพิณด้วยซ้ำ! ข้าจะโยนมันทิ้งซะแล้วเริ่มต้นใหม่พรุ่งนี้!

ข้าคงจะเผลอหลับไปหรืออะไรสักอย่าง เพราะเมื่อข้าตื่นขึ้น ข้าก็อยู่ที่นี่ รสชาติของเลือดในปาก ข้าเลยถอนฟันผุๆ ออกจากขากรรไกรอีกซี่แล้วบดขยี้ด้วยส้นเท้า ข้าเกลียดพวกมันทั้งหมด ข้าอยากจะบดคอพวกมันด้วยเหมือนกัน "ภาพลักษณ์คือทุกสิ่ง นี่ อย่าเสียสตินะ!" "แดเนียล ไอ้โรคจิต! ใจเย็นๆ! นายจะทำให้ทุกคนอารมณ์เสีย!" "โชคดีอยู่รอบตัวเพื่อน อย่าทำให้ทุกคนทุกข์ใจนะ!" ทุกคนเหน็บแนบตลอดเวลา! ทำอย่างนี้ ทำอย่างนั้น! อีกหน่อย ข้าจะทุบหัวพวกมันด้วยกลองมือของข้า! โดยเฉพาะของเชสเตอร์! ด้วยเปลวไฟ ข้าเกลียดเชสเตอร์! โชคที่โง่เขลาของเขากำลังจะหมดลงในไม่ช้า... ไอ้แก่หน้าโง่นั่นมุ่งตรงไปที่ป้อม ผู้กอบโกยสรรพสิ่ง ระหว่างทางขึ้นเหนือ ช่างโง่จริงๆ... โชคของเขาช่วยเขาไม่ได้หนนี้!!

ขอบคุณอีกครั้งที่ให้ข้าผ่านทาง เพื่อนใหม่ของข้า! ข้า ข้าเกือบจะเป็นกังวล! แต่ปรากฏว่าแฟนคลับของวงฮันนี่ดิวส์ก็มีสมาชิกที่นี่ด้วย! ฮ่า! ใครจะไปรู้ล่ะ ข้าหวังว่าพิณเก่าของข้าจะทำให้เจ้ามีความสุขมาก! จำไว้ว่า ถ้าดีดสายเบาๆ คนอื่นจะไม่ได้ยินเจ้าฝึกซ้อม ข้ารู้ว่าเจ้าต้องรักษาภาพลักษณ์ไว้ เพราะเป็นผู้นำในท้องถิ่นของ ผู้กอบโกยสรรพสิ่ง และทุกอย่าง ข้ารู้เรื่องนั้นดี ข้าต้องละทิ้งความหลงใหลที่แท้จริงของข้าเช่นกัน เฮ้ เมื่อข้ากลับมาจากภูเขาแล้ว เมื่อข้าสร้างอาชีพใหม่ของข้าในฐานะปรมาจารย์การร่อนแล้วน่ะ ข้าจะกลับมาสอนเพลงให้ฟัง! ข้าจะฝากเพลงไว้ที่นี่ให้เจ้าด้วย การฝึกซ้อมทำให้เก่ง! มาเล่นคู่กันเร็วๆ นะ! ระวังตัวไว้ — เชสเตอร์ ลอฟต์