เจ้าบอกว่ามันจะมาถึงวันจันทร์ภายในเวลาเที่ยงวัน! แล้วข้าก็รออยู่เป็นชาติกว่าจะได้รับพัสดุนั่นไปให้ออสวอลด์ แอนเดอรส์... เตรียมกงเตรียมเกวียนอีก เพราะเจ้าบอกว่ามันจะหนัก เสียเวลาเปล่าเลย! บอกพี่น้องคอนเวย์ให้ส่งเรเวนมาบอกข้าด้วยตอนมาถึง แต่ว่านะ... ถ้าพวกเขาพยายามจะตัดผ่านอัมเบอร์ฮอลโลว์มาละก็ เราก็ไม่ต้องรอพวกเขาแล้ว ขอออกตัวไว้ก่อนว่าข้าเตือนพวกเขาแล้วว่าอย่าใช้ทางสายนั้น เพราะมันอาจจะเป็นทางสุดท้ายที่จะได้เดิน

ใช้ทางลัดผ่านอัมเบอร์ฮอลโลว์เป็นการตัดสินใจที่ผิด แต่พวกเราก็ไม่มีทางเลือก! เจ้าแฮงก์คนอืดอาดเผลองีบไป ดังนั้นเราคงไปถึงด่านการค้า "เบลสซิ่งร็อก" ช้าแน่ถ้าไม่รีบแก้ปัญหา... และข้าก็จะต้องเสียทองไป! เรายอมให้เสียทองไม่ได้หรอกใช่ไหมเล่า? แน่ละ แฮงก์ผล็อยหลับไปตลอดเวลาเฝ้ายามตอนกลางคืนของเขาในเกาะแจสเปอร์... โง่เง่า! สะเพร่า! เราทำสินค้าหายไปตอนหนี... ไม่เป็นไรหรอก เราจะเขียนจดหมายไปเอง! ส่วนเครื่องบรรณาการก็... เอาเถอะ ช่างตีเหล็กไม่รู้หรอกว่ามันหายไป ข้าจะลงชื่ออะไรสักอย่างดีๆ ให้ความคิดบรรเจิดหลั่งไหลมาก่อน... แฮงก์ช่วยได้ หมอนั่นไม่บอกใครหรอก ของหมูๆ เห็นไหม?

ข้าแค่เผลองีบไปสองสามวินาทีเอง ข้าสาบานได้!! ข้าคิดว่าพี่ข้าจะปลุก แต่ก็เปล่าเลย กลิ่นเหม็นสาบของพวกนอกกฎหมายกระชากให้ข้าตื่นมาจากความฝัน ข้าปลุกแมทธิว และเราก็จ้ำอ้าวกัน ด้วยความเร่งรีบ เราเลยทำเครื่องบรรณาการและบันทึกที่เด็กสาวนั่นขอให้ช่วยส่งหล่นไปด้วย!! เอายังไงต่อละเนี่ย? เอ้อ ช่างมันเถอะ ก็ถ้าพวกประหลาดกระทืบเราแล้วยังไง? ถ้าเราทำเครื่องบรรณาการงี่เง่าหายไปแล้วยังไง? "ได้เวลาเอาตัวรอดไปก่อนแล้ว" แมทธิวบอก "เราจะเขียนจดหมายขึ้นมาเอง เอากระดาษสวยๆ เลย! เรียบร้อย! เขาไม่รู้หรอกเห็นไหม?" ตอนนี้เราเหลือแค่ต้องลงชื่อ แต่ติดปัญหานิดหน่อย ข้าดันลืมชื่อนางไปแล้วน่ะสิ!! เรเชลเหรอ? หรือรีแกน?? ถ้าเพียงแต่ข้าไม่ได้ทำจดหมายงี่เง่านั่นหายที่เกาะแจสเปอร์นะ...