ความกังวลครอบงำข้า การระดมกองทัพนั้นเป็นเรื่องยาก แต่การย้ายเมืองทั้งเมืองไปทั่วเอมเบอร์เวลนั้นยากกว่า ถึงกระนั้น ข้าก็เป็นราชินีแห่งคินเดิลเวสต์ และอาณาจักรของข้าก็พึ่งพาความเป็นผู้นำที่แน่วแน่ของข้า เราต้องรีบออกเดินทางไปยังดินแดนอื่น แสวงหาทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์ และหาความปลอดภัย พรุ่งนี้ข้าจะออกคำสั่งให้อพยพและจัดกองคาราวานไปยังลองคีป... ข้ากลัวว่าขณะที่พูดจะเผลอแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกไป กลัวเสียงที่พูดนั้นจะสั่นเครือ และไม่มั่นคง ข้าต้องทำให้ได้ เพื่อท่านแม่ เราจะมุ่งหน้าสู่ดินแดนแห่งเฟิร์นและมอส ที่เต็มไปด้วยพืชพันธุ์ต้นไม้สีเขียวขจี มีขอบฟ้าสีมรกต... แต่ข้ากลับมองเห็นเพียงความมืดมิด วอร์กอธ น้องชายข้า จะมีความคิดแบบเดียวกันไหมนะ? ข้าไม่สามารถเผชิญหน้าเขาได้หลังจากสิ่งที่เขาทำกับกอร์แมนเดอร์ ฝันร้ายของข้ายังเปียกโชกไปด้วยสีแดงสด ข้าได้ยินเสียงของเขา และมันก็ไร้ปราณีด้วย มันเปลี่ยนไปแล้ว ข้าต้องพักผ่อน วันสำคัญรออยู่ — เยซมิน่า

อย่ากลัวไป ข้าไม่เป็นไรหรอก ข้ารู้สึกว่าต้องเดินทางล่วงหน้าคาราวานไปบริทเทิลบุชก่อน! ใช่ ข้ารู้ว่ามันไม่ปกติ... อาจเป็นอันตรายอย่างที่เจ้าพูด ไซรัสที่รัก แต่ไม่มีอะไรฉุดรั้งข้าได้! ข้าพูดเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้กับมวลชนที่เดือดร้อน! หลายคนเคยเห็นทุ่งนาและฝูงสัตว์เหี่ยวเฉาด้วยตาตนเอง ข้ากลัวว่าจะทำให้พวกเขาสนใจได้ยาก แต่พวกเขาก็ยึดติดกับคำพูดของข้าเหมือนเสพติด หนึ่งในนั้น สาวผมน้ำตาลเข้มโดดเด่นที่แนะนำตัวเองว่าเป็นชาวสวนและแม่ครัว ได้ออกมาพูดและเห็นด้วยกับข้าอย่างยิ่ง "เราต้องไปกับราชินีของเรา!" นางตะโกนขึ้นขณะที่ฝูงชนโห่ร้อง ข้าเต็มไปด้วยความหวังอีกครั้ง ข้าไม่สามารถทำให้พวกเขาผิดหวังได้ไซรัส แม้ว่าการเดินทางไปลองคีปจะยาวนานและอันตรายก็ตาม — เยซมิน่า