คนอื่นก็คงคิดว่า การพักผ่อนในเต็นท์โทรมๆ แบบนี้ตอนกลางคืนมันยากลำบากนัก เสียงสายลมโหยหวนอย่างไร้ปรานี ปฏิเสธคำวิงวอนของข้าที่ขอให้สงบเงียบลงสักที ถึงอย่างนั้น ทุกเช้าข้าก็ยังฝืนสังขารไปที่เหมือง ลากหินก้อนโตนั่นต่อไป จนในที่สุด ตอนที่ข้ากำลังหมุนรอกยกก้อนหินอ่อนขึ้นมา ข้าก็พ่ายแพ้ให้กับความอ่อนล้าไป ข้าจดจ่ออะไรไม่ได้เลย สักพักก็เผลอหลับไปชั่วครู่ ทำให้ก้อนหินอ่อนหล่นลงพื้น เสียงหล่นตุ้บของหินอ่อนปลุกข้าขึ้นจากความฝัน ภาพที่ข้าเห็นคือหินแตกเป็นเศษไปบางส่วนแล้ว ขณะที่ข้ากึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่นั้น ข้าก็หลงไหมกับเศษผงที่ระยิบระยับอยู่ข้างเท้าข้า แต่ข้าก็รีบฉุดตัวเองออกจากความรู้สึกนั้นเมื่อเริ่มกลับมามีสติอีก ข้าได้รับอนุญาตให้พักการทำงานในเหมืองหินเพื่อไปพักผ่อน แต่ข้ากลับใช้เวลาว่างบดหินให้กลายเป็นผง ข้ารู้สึกสงบใจอย่างแปลกๆ เมื่อได้มองสีเทาเฉดต่างๆ ที่ได้มา