Marsha'nın çekinden davranmasını gerçekten anlıyorum. Temkinli olmak onun doğasında var, özünde bir "Uzunkulak". Daima zıp zıp zıplamaya, güvenliğe ve huzura kaçmaya hazır. Ben hayvan olsaydım Beyaz Kanatlı Akbaba olurdum... Gökler beni çağırıyor! Bu donuk vadilerin üzerinde süzülmek benim kaderim! Marsha nasıl olur da kulübemizin dışındaki nehirlere ilgi duymaz ki? Rüzgârların ötesindeki alanlara? Beni ne kadar yukarı taşırlar acaba? Bayırın oradaki ejdere yetişmeme yeter mi ki? ...Bir hatam olursa ne kadar yüksekten düşerim? Neyse, zaten kafa yormanın bir manası yok. Minik kar tavşanımı kırmak istemem. Veyahut kemiklerimi.