ข้าพูดความจริง แต่พวกนั้นไม่ยอมเชื่อ! มังกรมีอยู่จริงนะ! ข้าไปเห็นมันตอนที่คุ้ยหาเหล้าอยู่แถวชายแดนอาณาเขตเราน่ะ ข้าหลงเข้าไปในถ้ำนั้น แล้วบังเอิญไปสบตาคู่นั้นเข้า ดวงตาดุร้ายเปล่งแสงลึกลับ ข้าหันหลังกลับแล้วจำเผ่นอย่างไวเชียวละ! คนอื่นๆ ถ่มน้ำลายหัวเราะเยาะข้า! ข้าก็แค่เดินจิบมูนชายน์รับลมข้างนอกเท่านั้น มันจะทำไมนักหนา? ข้ารู้ดีน่าว่าตัวเองเห็นอะไร!

ข้าเชื่อสัญชาตญาณด้านวิทยาศาสตร์ของตัวเอง แต่ไม่มีใครยอมเชื่อด้วย คนอื่นไม่เชื่อว่าดาบมังกรจะมีอยู่จริง พวกเขาคิดว่ามันเป็นเพียงนิทานปรัมปราจากยุคสมัยที่สาบสูญ แต่ถ้ามังกรมีอยู่จริง ก็จะอธิบายได้ว่ากองกระดูกฟอสซิลขนาดใหญ่ที่เราเห็นมีที่มาจากไหน ซ้ำยังจะเพิ่มเบาะแสให้ข้อสันนิษฐานเรื่องบรรพบุรุษของแร้งมังกรได้ด้วย หากข้าพบดาบมังกรแล้วนำกลับมาจากถ้ำที่ถูกหลงลืมได้ละก็ทฤษฎีของข้าก็จะมีน้ำหนักมากขึ้น แต่กว่าจะถึงตอนนั้น ถ้าข้าเผยทฤษฎีที่ตั้งใจไว้ออกไป ข้าคงต้องทนให้พรรคพวกหัวเราะเยาะไปก่อน...

จงรักษานิ้วมือเจ้าเอาไว้ อย่าเยื้องกรายเข้าถ้ำและยอดผา มังกรร้ายเฝ้าอยู่ทุกเพลา นอนหลับใหลพร้อมล่าแต่เงียบงัน ภายในรังมีดาบงามเก็บเอาไว้ หากชิงไปคงถึงคราได้อาสัญ เก็บนิ้วหนึ่งถึงสิบไว้ให้ครบครัน วิ่งเร็วพลันหากยังรักชีวี มือคู่น้อยย่ามใบจ้อยไม่พอใช้ ดาบเจ้ากรรมดันเล่มใหญ่ไปเสียนี่ มังกรแยกเขี้ยวขู่ดูไม่ดี มันว่องไวเร็วรี่หนีไม่ทัน จึงขอเตือนให้ห่างรังมังกรไว้ ที่ปลอดภัยคือบ้านเมืองชวนสุขสันต์ นี่ไม่ใช่ดาบของเจ้าอย่าดึงดัน นิ้วมือนั้นสำคัญกว่าสิ่งใด