Król Gormander, syn wielkiego Zakątka Pikemead, wielki patron Biesiadnej Kniei i Krainy Wiosny, czuwa nad nami wszystkimi. Jego czujne spojrzenie jednoczy nas, chroni nas przed nieszczęściem i wprowadza nas w nową erę dobrobytu.

Najnowszy dodatek króla Gormandera do cesarskich ogrodów jest moim zdaniem hańbą – i żałosną próbą człowieka z drewnianymi zębami, aby osiągnąć poziom uwielbienia swojej matki. To narracja płytsza niż wody Białego Wichru. Zeszłego lata próba zmiany nazwy ogrodów cesarskich na „ogrody Gormandera” została udaremniona przez niepokoje społeczne. Zamiast tego zostaliśmy pobłogosławieni posągiem z jego podobizną. Spojrzenie posągu jest tak sztywne i bezduszne jak usposobienie naszego władcy wobec narastających niepokojów na Północy. Najwspanialszą rzeczą w Gormanderze, oprócz jego skarbca, jest jego drewniany zgryz. Ramone Jones, redaktor Tygodnika Grotu Włóczni