Trafiłem dziś na paskudną burzę piaskową. Uderzyła tuż przed południem. Bez ostrzeżenia, po prostu ściana wiatru i pyłu. Widoczność spadła do zera w ciągu kilku sekund. Owinąłem się tak ciasno, jak tylko mogłem, ale to nie miało znaczenia. Piasek dostał się w każdą szczelinę. Moje oczy są w złym stanie. Czuję, że pod powiekami wciąż jest piasek. Są tak zaczerwienione i opuchnięte, że ledwo mogę je teraz otworzyć. Dzisiaj już się nie ruszam. Muszę poczekać, aż wiatr ucichnie i dowiedzieć się, czy w ogóle zobaczę następny punkt orientacyjny.