Jakieś zepsucie jątrzy się pod tymi ruinami, i wyjątkowo uważam, że nie jest to Mgła. Odór na głębszych poziomach jest odrażający. Tamtejsze ubikacje istnieją tylko po to, by kpić ze mnie potwornymi, parującymi wyziewami. Gdy stanąłem przy jednej z nich, smród zmusił moje ciało do zawrócenia i ucieczki po schodach piwnicy w celu zaczerpnięcia świeżego powietrza. Musiałem załatwić się w krzakach. To ciekawe. Zdawało mi się, że zobaczyłem na dole coś połyskującego, ale być może mój wzrok był zamazany przez opary. Kusi mnie, by jeszcze raz tam zejść – czy pod spodem są kanały? Ścieki, w których te odpady gniją i się rozkładają? Ukryte skarby, zanurzone w szambie, lecz wciąż cenne? Ale na samą myśl mi niedobrze. Słońce zachodzi. Zaryzykuję i zostanę tu na noc. Na powierzchni nie ma zbyt wiele schronienia, ale nie dociera tu ten smród!