เมื่อวานมีนักเดินทางผ่านมา เขาช่วยเราวางแผนงานก่อสร้างสำหรับบ่อน้ำอมฤต ข้าไม่เคยเห็นเขามาก่อน เคยได้ยินแต่เรื่องราวเกี่ยวกับเขา ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วว่าทำไมทุกคนถึงเรียกเขาว่าคนพเนจรลึกลับ เขาดูมีรัศมีลึกลับอบอวลตามตัวเขาจริงๆ ข้าสังเกตเห็นแผลเป็นทันที แผลลึกลากทั้งใบหน้าเลย ถึงไม่สังเกตก็มองเห็น แต่วันนี้นะ ตอนที่ข้ามาตรวจสอบความคืบหน้าของเรา แผลกลับหายแล้ว อันตรธานไป อย่างกับไม่เคยมีอยู่ตั้งแต่แรก ชั่วครู่หนึ่งข้านึกว่าเป็นคนอื่นไปเลย ทว่าเขาเรียกชื่อเราแต่ละคน ก็หมายความว่าเรารู้จักกันมาก่อนแน่ๆ ข้าไม่เข้าใจเลย บางทีข้าอาจจะไม่อยากเข้าใจก็ได้ ข้าแค่หวังว่าเราจะเสร็จงานนี้เร็วๆ ข้าจะได้กลับไปหาครอบครัวสักที