เจ้ามองเห็นเสาหินที่จมอยู่ตรงขอบฟ้า ถูกเนินดินบังอยู่ เสาพวกนั้นเรียงรายขึ้นสู่ฟ้า ดูราวกับกระดูกนิ้วมือเย็นเฉียบของไททัน สัญลักษณ์ของสุสานลับ! บันไดด้านในนำไปสู่ความมืดมิด เจ้ากำคบเพลิงในมือลงไปด้วยความลังเล ลงไปสู่ความน่าสะพรึงกลัว แต่สิ่งที่เจ้าตามหาก็พาเจ้าเดินลึกลงไปอีก สมบัติที่ไม่ชอบมาพากลนี้เพรียกหาเจ้า มันถูกทิ้งไว้ให้ผุพังเป็นผุยผง! จะเป็นอัญมณีของตระกูลหรือเปล่า? หรือเป็นมรดกตกทอดที่ถูกพัดมาไกลจากฝั่ง? ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร สหายข้า มันจะกลายเป็นรากฐานของจักรวรรดิเรา! เป็นศิลาฤกษ์แห่งป้อมปราการที่สร้างจากโลหิตที่ต้องไหลรินไป! ฟังดูดีใช่ไหม? ข้าพอรู้ตำแหน่งคร่าวๆ ของมันอยู่ เกริธ ถ้าเจ้าจะออกตามหามัน ข้าจะแบ่งสมบัติให้ ตกลงไหม?

สายฟ้าจุดให้ท้องฟ้าสว่างวาบ มันเป็นแหล่งของแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวของข้าตั้งแต่ที่ไฟถูกดับไป โดยฝนห่าใหญ่อันไร้ความปราณีนี่ แน่ละว่า ข้าเห็นกลุ่มเมฆรวมตัวกันตั้งแต่ก่อนที่ข้าจะจากมาเพื่อตามหาสุสานลับแล้ว ข้ารู้สึกถึงภัยนี้ได้ในสายลม แต่ถึงจะมีสัญญาณเตือนมากมาย เขาก็ยังให้ข้าไปต่อ เจ้าจะรอให้พายุผ่านไปก่อนก็ได้ แต่น้ำอาจจะพาโคลนกลบสมบัติของเราจนมิด! เจ้าทนมองดูจักรวรรดิ์ของเราถูกน้ำพัดพาไปจนสิ้นได้หรือ เกริธ? เฮ้อ ไอ้ปีศาจลิ้นทองนั่น สุสานอยู่ไม่ไกลนัก แต่ลมและฝนเป็นตัวขวางไม่ให้ข้าไปข้างหน้าต่อได้อีก! ต้นไม้ที่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดพวกนี้ก็แทบจะช่วยกำบังข้าไว้ไม่ได้ ข้าต้องเปียกชุ— (ข้อความจบลงอย่างกะทันหัน)

สายตาของเจ้าเฉียบแหลมที่สุดแล้วในย่านนี้ คอยมองหาพี่ชายของข้าไว้ด้วยได้ไหม? ข้าไม่ได้ยินข่าวคราวจากเกริธมาตั้งแต่พายุเข้าแล้ว ครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกัน เขาบอกว่าเขาตั้งใจจะไปล่าสมบัติที่สุสานลับ ข้าไม่แน่ใจว่ามันอยู่ตรงไหน แต่เขาบอกว่ามันอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ เพราะฉะนั้นได้โปรดเถอะ ถ้าเจ้าเห็นใครดูผอมกะหร่องอยู่ตรงขอบฟ้า อย่ายิงนะ! มาบอกข้าแทน มันอาจจะเป็นพี่เกริธของข้าก็ได้!